بررسی سطح کیفیت زندگی در نواحی شهری؛مطالعه موردی: شهر نیشابور

شناخت سطح کیفیت زندگی شهروندان در مقیاس محلات و نواحی شهری و چگونگی نابرابری بین آنها از مهم‌ترین وظایف برنامه‌ریزان شهری است. بر این مبنا پژوهش حاضر درصدد بررسی چگونگی کیفیت زندگی در سطح نواحی مختلف شهر نیشابور می‌باشد که به منظور نیل به این هدف، از روش توصیفی‌-‌ تحلیلی و مطالعات میدانی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش سرپرستان خانوارهای نواحی چهار‌گانه شهر نیشابور هستند که از میان آنها و براساس فرمول کوکران نمونه‌ای به حجم 321 نفر سر‌پرست خانوار و به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب و با توجه به تعداد جمعیت در هر یک از نواحی، پرسشنامه‌ها توزیع شده است. نتایج پژوهش حاکی از متفاوت بودن ابعاد اقتصادی- اجتماعی و کالبدی – زیست‌محیطی کیفیت زندگی در سطح نواحی مختلف‌، با ضریب معناداری 99% است. این تفاوت و نابرابری‌ها در متغیر‌های تسهیلات و خدمات شهری، مسائل اجتماعی و... وجود دارد. همچنین نتایج آزمون آماری اسپیرمن بیانگر آن است که بین احساس تعلق به مکان در بین شهروندان ناحیه مورد مطالعه با سطح کیفیت زندگی آنان رابطه معنا‌دار در سطح 99% وجود دارد؛ بدین صورت که هر چه احساس تعلق به مکان در بین مردم بیشتر باشد، رضایت آنها از کیفیت زندگی بیشتر خواهد بود. در رابطه با کیفیت زندگی و رضایت از خدمات‌رسانی دستگاه‌های متولی شهری نیز ضریب معنا‌داری 99% بدست آمده است که رابطه‌ی مثبتی را نشان می‌دهد. بنابراین، افزایش امکانات و خدمات در یک ناحیه، افزایش کیفیت زندگی را به همراه خواهد داشت. بطور کلی نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد، شهروندان ناحیه چهار در بین دیگر نواحی شهر نیشابور از کیفیت زندگی بهتری برخوردارند.